No.1:
Tek bir şey de ki geri dönsün bütün umutlarım beni gömmüş herkes
Yaşamaktan bıktım diğeri de bıkkın gerçek boğazımı sıktı
Gönül ister hep zor doğrusu bu git kalbine sor
Hâlimi hayra yorma ol realist kaderimi yazan karamsar senarist
Hemen ayılman gerekli dostum kendini değerli sandıysan
Alışıksan yapıştır homie kırık bi’ kalp koli bandıyla
Eskiye dönemez belki fakat bu zor günlerimizin hatrına
Üstelemenin anlamı yok zenci uslanmam yol aldıysam
Dostlar yanımda güneş batarken sahte bi’ gülücük senden
Kendime baktım altkattan görüyorum herkesi yüksekten
Sevgi satırları kürek bekliyor boşver be setup’ı eksik zaten
Pişman olamadım hiç kendimden korkum var senden daha fazla
Can çok uzaklardayken ben nöbet bekledim silah; kalem
Yönetmeniyse Osman Sınav transparan bir dram the end
Kramplar girer beynime senden sinyallar gelir erkenden
Aşk zor bir problemse; ben çarpım tablosu bilmem
Morfin:
Kurduğum düşler yıkılmak üzere topraktan düzme insan
Yanlış davran keskin tırpan sensin hayatta güçlü bi’ kalkan
Bu sokakta her nefes alışım yaratır kendimi en başlardan
Pişmanlığına karşı şimdi hesabı sor sen taşlardan
Dargın bakışın anlamı kalmadı boş ver geleceğimiz çok farklı
Ağladığım her dakkada yandım gözlerim kimseyi görmez sandım
Ve uyandım uykumdan kâbuslar bizleri anmadan önce
Yazdığım her satırda gerçek aktı gemiler battı bu gece
Razıysan yanımda ol ve aydınlığa çöker bi’ gölge
Bu bünye acıya dayanmaz ismim yazmaz paslı bi’ künye
Sisli bölge sakin rapçi morfin etkisi herkese tepki
Soru sormak şimdilik yasak cevaplarımda hain yetki
İzlediğim filme baksana yaşananlardan kesit bi’ parça
Perde kapanmaz ani burda yaşadıklarımız hep mi akılda?
Kur saati karanlık vakit bahsettiğimiz zamandandan nakit
bpktan bi’ hayatınız var günahını öde hadi taksit taksit
Kaos:
Sevgisiz bu şahsiyetim aldı kalemi eline
Sözlerim dökülürken kalemimden defterime
Sabaha karşı 4 buçuk ağlamaklı gözlerim
Yeni bir günde yine ben sevdiğimi gözlerim
Küsmüşüm hayata ben yalandan bakışlara
Gözlerden uzak bir yerden gözlerden kaçışlara
Harman kalmış bedenim yeni bir duman isterim
Katlanamazsam bebeğim siktir olup giderim
Kaptanı olmayan gemi içinde yolları bekler yorgun bedenim
Yüzüme gülümseyen tavırlar içinde kıskançlık var bundan eminim
Uzandığım her dal kırıldı sanki sevdiklerim beni terkedebildi
Ben kendimle dertleşebildim intiharın tadını da bildim
İstediğim tek şey ufak bi’ sevgi yapabilir misin hanımefendi?
Sorduğum soruya cevabın yoksa takılıcam artık beyaz kefenli
Nankör dünyanın blöfüne hiç kanmadım her zaman ortaya koydum
Mutluluk yaşamın elbisesiyse baştan beri ben hep soyunuktum