Bölüm 1:
Nektarım zehirli mehile yatkın
Dibini gördü kuyunun aklım, içine düşmemek gerekli sizce var mı?
Cümlelerde küfre ihtiyaç delaletim bu konuya
Yazdığım ki yordam ar mı?
Kaç fazıyla uğraşır ki insan evrimin şu cinnetiyle başkalaştı
Niyeti kanla boğdu cenk
Olmadı
Rapinde istenen bir şarkı, kaçtı gözlerinde soldu renk
Bak bu kurşun oyuna dâhil oldu memlekette
İnsanın belinde kanun diğer adıyla kâbus
Yataklık etmemekle haklı kıldı kendini
Bu fikrim içine düştü sohbetin deminde
Yazdırırdı işte böyle millet hâkimim bu konuya
Kalemi öptü tek elim.
Kelimelerle oynar bendeniz
Fast breakle dillenir rejim ki muhalefetle saldırırdı sözlerim
Nakarat:
Ömrü hicveden bu ahenk sürekli vahim
Armonik sürerse hakkım keyifli zihin
Gençliğim hayatta balçık dibinde rehin
Daime yön verdim yönüme daim
Ömrü hicveden bu ahenk sürekli vahim
Kalbur üstü şarkılar yazın hatırlar beyin
Manevi gönülde sancı hısımda perçin
Daime yön verdim yönüme daim
Bölüm 2:
Hayat bir şanstı unut bu faslı umut yalancı
Ne elde kaldı verecek hatta kalpte hiçbir şey yok
Bitir bu savaşı, bir şey mi kaldı
Ne isteyen bilir ne istenen canıma kim kiracı
İnan veyahut inkâr et ki dün de kaldı geleceğim
Akılda tek bir mesele varmış gidince göreceğim
Diyeceğim de bir şey olursa unutma yaz bir kenara
İki dilim de kanda olsa ben cevabı vereceğim
Uzadı bak zamanla dilimin en küçükçe kelimesi
Paragraf oldu bugün hayata evet ta kendisi
Mesaisi var artık aklın, unutma ceremesi
Çekilmemiş bir aşkın hatırı yıl değil gün ertesi
Yüzünü görememekti gözümün en hakiki korkusu
İçimde cennetten bir bahçe yakıldı doğrusu
Satır sonu gözüktü(bak) üzüldü dizelerim
Devam da etmek istesem de nokta koydu ellerim
Nakarat:
Kalbim yolcu bekle yolumu
Avuttum umudumu gözlerimi kuruttum
Sorduğum soruların yanıtı neydi
İnan bana ben de unuttum