Gel akşam güneşini kirpiklerinle söndür, belki de geri döndün
Seni gördüm, saydım yedinci sigaram, uyku travması sabahın dördü
Mevsimler ölü ve geçmiyor aylar, bedenler siyah ruhlar saydam
Gördü güzümü yine gülmüyor aynan, sen geleceksin diye gün saymam
Ve hocam yok bana sokaklar üstad, hisler düz mantık ve de küstah
Sokakta rüzgar, yalancı rüzgar, sokakta rüzgar, sokakta güz var
Sokakta hüsran odamda mumlar, gökyüzü bi’ kadın saçları kumral
Zaman rakibim olursa da durmam ve dostum Cemil kadehleri Jurnal
Kendini bulup da kaybetmek gibi bu!
Gözbebekleridir ellerin uçurum, bi’ yola girdim ama bulamadım ucunu
Geri dönmen hayır beni boşver, ödedim bedelini en ağır suçumun
Düşleri mavi bakışları mordu, O’na unuttuğu masalları sordum
Kendimi yordum bu acı bi’ sondu, yürüdüğü cadde tenimdeki yoldu
Yorgun hevesleri avcuma doldur, ya da varsa gücün zamanı doldur
Harfler sessiz, alımlı ve solgun, ölüm; peşimdeki kalabalık ordu
Sanırım sondu bu gitti perondan, sevdiğin adama hayat biter O’nla
Hayat biter ondan sonrası mahşer, o zaman yanında bil ki ben olmam
Kendini bulup da kaybetmek gibi bu!