Bölüm 1:
Hazin bir son bu anımsatmak istesem
Azımsar mısın cebimde umutlarla gelirsem?
Nasıl ki gökyüzünde kara bulutlar mavi tonda ağlıyorsa
Ben bugüne pembe yalanlar sürer
Ve bazen yağmur olup yağarım yüzüne
Gecemi aydınlık yapan bu şehrin ışıklarını söndürün
Yerine huzur aşılayın ve ışıldasın nur yüzün
Muhterem semaya aydınlandı gündüzüm
Kırılmıştı kanadı kuşların
Hatırı sayılacak kadar mı rutin geçer sonbahar ve kışların?
Vuruk kalbi dışlayın yitirsin hakimiyetini
İrtifası kaybolursa bilir kıymetimi
Hususi bir telaş alır yerini yalnızlıkların
Peşinden gelir ötesi olmayan günahların
Adaletinden şüphe duyarsam eğer an gelir ve
Güveni kalmaz hiç bugün sığındığım limanların
Nakarat:
Sormam bir neden
Yine dürüst oldum, yok senin adaletinden
Beklentim çok savaşıma cepheler
Açılır art niyetinden
Durmam, sussam da yeri gelir konuşur
Beni anlatan onlar
Kalsın bırak eskisi gibi anılar
Suretimde hazin bir son var
Bölüm 2:
Küllerinden doğmuş ve sonra tekrar içine kapanmış bir haldeyim
Kanıt yaşanmışlıklar
Dünüme sorsan bugüne dair alışkanlıklar
Ve yanlış arkadaşlıklar sonumu hazırlamışlar
Kalbim temiz, iyimserlik uğraşında nefis
Gözüm tok ve harama el uzatmaz hiç
Henüz çocuktuk, yeni bir yol gözüktü baktık
En dibine varmadan başında güzergahtan saptık
Bak unutma, hatalar yapmak için varlar
Seçim şansı vermez kader, hüzünle uğurlar
Adaletin yok, gidenlerin ahı var
Suçlular ve masumlar aynı kefede dururlar
İnan ki değişebilecek çok şey var
Önce zihniyet, sonra baskılarına maruz insanlar
Yığınca sevgi birikimimden zerre eksilmeksizin
Şimdi sana uzak kelamdan güçlü adımlar
Nakarat:
Sormam bir neden
Yine dürüst oldum, yok senin adaletinden
Beklentim çok savaşıma cepheler
Açılır art niyetinden
Durmam, sussam da yeri gelir konuşur
Beni anlatan onlar
Kalsın bırak eskisi gibi anılar
Suretimde hazin bir son var