Emce:
Bulunmaz hiç bi’ kanıt, sözünde dur bakalım
Bu kadar kin doluyken bu kadar gülmek ayıp
Ne var ki dünde kalır, alıştıysa bünye kayıp
Gereğinden fazla koştuk gerektiğinde günde yarım
Hayatım onca kötü sonla biten şeyle dolu
Bayadır onla ölüp sonra dirensem de yolu
Yılmadım aslında zamanında destek olup
Bilin ki bunlarda şerefsizliğin adı meslek olur
Birkaç hevesle başla sonra birkaç ay ezberle
Kimi yoldaş olurken sana birkaçı ses vermez
Kendi yolunda gidersin ve zordur vazgeçmek
Bilsen de fark etmez istersin altetmek
Nakarat:
Beklersin öylece, ama olmaz
İstedikleri hayatına bi’ yön olmak
Unut dediler bu kez anladım
Kapanmıyor aklımın her yanı
Nedensiz içimde kayboluyor
Uyan artık o başkası
Yok! Bunu artık kabûllen
Zor! İsteğim de gitmen
Kaptan:
Burası yıkık kentin en karanlık tepesi
Katrana bulanmıştı lan el kadarken nefesim
Çocukluğumu gözümün önüne getiriyorum da
En güzel saatlerimi ne esrar aldı ne de siz
Kardeşimden kahpelik görünce yüküm
Daha da ağırlaştı aga, bozuldu edebim
Çamura bulandım her geçen saniye lan
Anlayamazsın ki kaltak zorlasan da ne dediğimi
Arkadaşmış içine koyayım hepsinin
Artık benden size dost olmaz moruk yaşarım keş gibi
Ben ve ben gibiler raple yaşam savaşı veriyorken
Parayla iş yapan bütün Piyancıları sikeceksiniz
Nefes daraldı, güneş doğmaz oldu neden?
Kardeş dediğim insanlardan da oldum evet
Beş buçuk senelik bitme sebebini anlattığımda
Hıçkırığa boğulup yok oldu Enes
Nakarat:
Beklersin öylece, ama olmaz
İstedikleri hayatına bi’ yön olmak
Unut dediler bu kez anladım
Kapanmıyor aklımın her yanı
Nedensiz içimde kayboluyor
Uyan artık o başkası
Yok! Bunu artık kabûllen
Zor! İsteğim de gitmen