Beni anlamassın; işine bak, hadi yürü…
Beni bağlamassın yok derdim kimseyle benden başka…
(x2)
Kandırsam yer misin ? Hayat kibir sergisi
Amaçsızca var olduk; yaşamak derdimiz
Rahat da olsan sen vicdanın yırtıp atar;
Para verdiğin o ideolojik dergini.
*** öldü, *** gibi
*** sevmem ben, versem de vergimi.
Yarın bugünden, bugün dünden gerginim
Pusludur bakışların; “Git buradan!” der gibi.
Kayıptır her saniye, zaman daralır
Ahlâk dediğiniz kavram sanal yaratı.
Düşman tüm insanlar, sorunluyum ben bi’ de;
Normlar anormal, sorumluyum kendime.
Aslen her yol mübahtır; hürce!
Çoğalırken bunu belki istemiyor hücre
İki dakika düşünmeden kurulur cümle
“İstediğimi söylerim ben, unutur zümre…”
Beni anlamassın; işine bak, hadi yürü…
Beni bağlamassın yok derdim kimseyle benden başka…
(x2)
İnsan, evrenden dünyaya fırlatıldı
Geceler uykusuz, düşünmekse fırsatımdı
Zeki olanlardan her daim kıl kapıldı
Bazen bi’ deli etmiyor, kırk akıllı.
İçten pazarlık; kimler yapardı ?
Herkes dahilindeyse sistem kapansın
Sizler tabansız, bizler karanlık
İster nefret eder, ister taparsın!
Doğduğun vakit son verilir şansına
Kavramlar uyuşturur, poz verilir ardına
Umarsızca gidersin çok deli bir yangına
Bakınca yok olur; dost dediğin yansıma
Eğer varsa kötülüğü cehennemde yanar insan
Adalat ilahiymiş, tatmin olur kanar insan
Yoksa verilirmiş cennette sana imkan
O yüzden mutlusun; varoluş bir paradigma…
Beni anlamassın; işine bak, hadi yürü…
Beni bağlamassın yok derdim kimseyle benden başka…
(x2)