Nakarat:
Yaralandım ama ölmedim
Yalanlarına hiç gülmedim
Evet, yok hislerim. Sen hiç görmedin
Bak bu giydiğim benim deli gömleğim
Bölüm 1:
Kal oralarda
Mutluysan buralara gelme
Oralarda aklımı görürsen söyle dönsün eve
Yalnızlığın içinde gecenin üçünde
Uyumaksa en güçü ve bazen en güçsüzüm
Bazen aynalara küsmüşüm, bazen karanlığa
Eve kapanmalara bir de saklanmalara
Gün gelir önemini yitirir tarihler
O güzel sözler gider yerine hakaretler
Birden değişir karakterler
Dersin “Yeter!”
O tuttuğun eller artık neşter gibi
Artık içini döktüğü şey de eski bir defterdir
Şarkılarımdan da nefret et benden ettiğin kadar
Kimse kimseyi artık etmiyor alakadar
Ben anladım melek dediğim olmuş gaddar
Hayat batak elim boktan açılmış kartlar
Nakarat:
Yaralandım ama ölmedim
Yalanlarına hiç gülmedim
Evet, yok hislerim. Sen hiç görmedin
Bak bu giydiğim benim deli gömleğim
Bölüm 2:
Üşüdüm Üsküdar’da bir yaz günü
Başım düşlerimle belada boğazımda bir düğüm
Söndürün caddelerin lambalarını
Bu gece beni kimse görmesin darmadağınım
Neyse bi’ şekilde kendimi eve attım
Yaktım mumları duvardaki resmine baktım
İçtiğim viski de çenemi kilitledi
İçimi ısıtsın diye bi’ sigara yaktım
Bir köşede bayılmışım kalktım
Baktım camdan dışarı her yer karanlık
Bir salaklık edip yine başlamışım sigaraya
Oysa viskiyi de pek sevmezdim aslında
Elim gidiyor telefona bir yanım hadi diyor
Diğer yanım sakın yapma
Gözümden kaçan son mesajda yazıyor
Bu hikâye bitti artık, lütfen anla
Nakarat:
Yaralandım ama ölmedim
Yalanlarına hiç gülmedim
Evet, yok hislerim. Sen hiç görmedin
Bak bu giydiğim benim deli gömleğim