Raziel Verse 1:
Bir nefes daha sokulsun içine ben gibi,
Nedeni yok yaşam ki melodisel bir tablo,
Bilinmez hangi acını geride bırakacaksın çok değer verirken,
Maskelerde farklı ruhlar tadılacak şafak sökerken…?
Kaç kadeh bu drama afrodizyak?
Sen kokan sarhoş anılarımda dipnotuysa öykümün acıyla sarılan cigaralarda gizli,
Bıraksın kendini zamana,
İnsanız! Doğup ölen bedende tek hata, ömür denen bu düş,
Savaş yaşamda bitmez, dönüş kısır, sönüş kolay ölümse son dumanda!
Hakim olsun ellerim ki beni de çeksin kendine,
Umut doluydu kumbaram kırık o düşlere..
Büyürken acıyla harman, tanrısal yaşam
Kalıtsal doğan yaran azar bu dünya sanal -asl’olan nedir ki?
Kalan o ızdırap harebesi içinde süregelen hayatın mı kendisi?…
Raziel Verse 2:
Gelişti tüm bu dünya, gözbebeklerinde ufku arama yolunu gösterir sana tüm fısıltılar
Akıntılarda insan sürüsü, sokaklarında çöpte ölüsü,
-Asalım ruhları geceleyin askılıklara..!
Sabahsa güneşi gör, adımlarında kör bir gün,
Senaryo aynı balkonumdan gördüğüm tüm bu manzara aklımın içinde,
Fırçamın gizinde darp eder tuallere, -renklerin semada toz pembe
-Aldığım nefes parayla eşdeğer mi?
Sizin ki mutluluk mu? Pardon? Yüzünüz hiç güler mi?
Bilinir acının rengi saklıdır karanlık armonimde hüznüm ruha muhtaç!
Yaşamı gör -Hiciv dilimde kördüğüm
Her satır kanatır kavramı, küçücük oyunların dostluk arası reklam
Her kuşak bir mevzi kuşanan kalıplarında takibi,
Harbin ortasında savrulan bu bedene emanetin melankoli…