Bölüm 1:
Kaderin ellerindeyim bugün
Nerdeyim delirdim öfkeden gider bu beynim
Şimdi nerdeyim bu kör karanlık eldeyim
Ben yabancı misafir bu yaban yerde çaresiz
Maceradan ibarettir hayatım da sürgünde
Dürbünle ruhumun derinlerinde sürdüm ben
Kervan gelip geçer de ben yayaydım emrinde
Ne oldu böyle çaresiz ve bitkin yaban ellerde
Gün gelir doğar güneş ve gün olur boğar güreş
Elde kaldı kaç leş lan, kaç destan kaç beste?
Söyle bana da kaç tane köpek var emrinde?
Bak bu gözlerimi de kanla doldurdunuz ömrümde
Gülmek kolaydı bazen zor olansa büyümekti
Anladık bu gerçekleri zaman çoktan akıp gitti
Şimdi kenara bıraktım bu gerçekleri, büyüdüm
Büyüdükçe mahfolur bu gözlerimde yalan şehir
Nakarat:
Dal rüyalara sana bir gün daha
Ciğerim parçalanırken uyuyamam
Duramam anıları büyük yaraların
Büyük olaylara karşıda duramam
Karşıda durup bakamam yüzüne
Vuramam acıları bu sert bakan özüne
Gün yüzüne çıkar bir gün karanlık
Bir gün daralıp o tetiği kafama sıkacağım
Bölüm 2:
Bırak bildikleri beyninde dönsün
Gün gelir döner bu devran gerekliyse dönsün
Işıkları bırak sönsün nerdeyse orda dönsün
Hayatımı karartanlar oğlum intikam görürsün
Çare yok barışta kan damlar ortamda
Can sızlar akşamlar, canın yanar buralarda
Göz yumanlar elbette uzak durur ortamdan
Çareler bu kavgalarda sokaklardan anlıyorsan
Dizlerimde kalmamıştı mecalim, helalimdi
Sevdiklerim görmediklerim de vardı
Bilmediklerim aslında buralarda gereksizdi
Beynimde çalkalanan insanda çaresizdi
Talip oldular bu şehre sürdüler yalan yere
Güldüler bakıp da yüzüme tükürdüm bu bencillere
Ürktüm len üstümüzde battane yok ibneler
Bekleyenler olur dönmeden gidenler olur
Nakarat:
Dal rüyalara sana bir gün daha
Ciğerim parçalanırken uyuyamam
Duramam anıları büyük yaraların
Büyük olaylara karşıda duramam
Karşıda durup bakamam yüzüne
Vuramam acıları bu sert bakan özüne
Gün yüzüne çıkar bir gün karanlık
Bir gün daralıp o tetiği kafama sıkacağım