Bölüm 1: (Anarko)
Kapitalizmin ürünü poker suratsın sen; modern insan!
Altından haçınızla birçogunuz; modern İsa
Keder, sevinç keşmekeşineyiz herkes; Mona Lisa
Yaşanır bir dünya için; vicdan olmalı ortak lisan
Varşova ghettosuyum, ruhumda direnmenin gururu
Devlet diyor; direnme bak vururum
Ben diz çökmeyip güruhu yıkmak için
Elimde kara bi’ bayrakla ayakta dururum!
Betondan ormandayız, şehir; insanat bahçesi
Haziran’da açtı gözünü homo-saphiens öfkesi
Özgürlügün namlusu. Malikane; fanusun
Vatan; kadın, devlet; erkek, masküler namusu
Sınırlar, bayraklar; faşizme maske
İnsan olmak istiyorsan egonun canına kastet
Hepimiz farklıyız ve böyle biriz, buna alış
Bu; sınıflar arasında savaş, halklar arasında barış!
Nakarat: (Şiirbaz)
Bu şehir sana susmayı ögretir
Zulümleri görmedin, ölümleri duymadın
Üç maymun sürer gider
Bölüm 2: (Şiirbaz)
Kölelik öyle bir küfür ki şeytana dahi edilse saygısız kalır
Fakat insanoğlu övünerek bu kaybı sırtladı
Hep aynı hırsların peşinde tattık ayrılıkları
Hiphop bu saygısızların özgürlük haykırışları
Çocuk cesetleri, petrol ve kan koktu borsaları
Tüm ölenlerin ortak noktası yoksul olmaları
Gençler can verirken ellerinde joptu zorbaların
Kim yalanla okşarsa ruhunu toplum onla kalır
Bu kocaman okyanusta birer kayıp tekneyiz
Okul öğretmiyor gerçekle yalanı ayırt etmeyi
Nefret insan var olduğundan beri dünkü hastalık
Tarih tekerrürden ibaret çünkü aptalız
Sen birlik istedikçe yaratırlar onlar sınıf
Tadını çıkar sahte vicdan orgazmının
Çok yalnızım ama değilim dost canlısı
Neden, çünkü öyle sığ ve boktansınız ki isminiz olmalıydı pop şarkısı
Nakarat: (Şiirbaz)
Bu şehir sana susmayı ögretir
Zulümleri görmedin, ölümleri duymadın
Üç maymun sürer gider