Nakarat:
Ölüm gibi, karanlık nitekim hazan bu yol
Kalan da terkeden de kazanmıyor
Denedim, defalarca denedim amma denedim
Ve inan sensiz yaşanmıyor
Kalan da terkeden de başarmıyor
Bir zaman geçiyor ve gözler artık yaşarmıyor
Yokluğun garip, varlığın hazin sonum
Denedim, seninle de yaşanmıyor
Bölüm 1:
Korkma, sen hiç olmayan kasımpatı
Sonbaharı gözlerim anımsatır
Gözüm gözlerinin en fakiri
Bu yoksulluğu anlatıyorsa yarım satır
Ne mutlu sana beni bir ipte canlı verdin
Sonuçta aynı bedeniz hatta bunu da tanrı verdi
Öldürmek neyime kardeş dediğim bir ibne kanlı derdim
Bravo beni bir iple canlı verdin
Gurur duydum ve inan hiç bu kadar ölmemiştim
Geriye dönmek adına tüm nefsimi önlemiştim
Yıllardır benimlesin daha bu genci çözmemişsin
Ve inan senin kadar şerefsizini görmemiştim
Yerinde dur be kuzum zıplamak marifet değil
Gitmek, mutluluk ve haklı galibiyet değil
Haklısın ya hani şimdi git ve
Sevgi ne bilmeyen bir çocuğun önünde çıldırmışçasına eğil
Nakarat:
Ölüm gibi, karanlık nitekim hazan bu yol
Kalan da terkeden de kazanmıyor
Denedim, defalarca denedim amma denedim
Ve inan sensiz yaşanmıyor
Kalan da terkeden de başarmıyor
Bir zaman geçiyor ve gözler artık yaşarmıyor
Yokluğun garip, varlığın hazin sonum
Denedim, seninle de yaşanmıyor
Bölüm 2:
Yazmaya çalışıyorsun hâlâ
Şu anda bulunduğum karanlık ne âlâ
Ve bensiz olmamaya yemin etmiş gözlerinde
Geri dönmek ister gibi saçma bir mana
Yoketmeye çalışıyorsun hala
Ne yazık nasılsa aşkımız mübalağa
Zaten olmayan bir şeydik hanım,
Anlamıyorum neyi kurcalıyosun hâlâ
Gurur duydum eşyaları toplayıp giderken
Yüzüne bakıp tükürmek diledim içimden, af dilerken
Anılarımı terzi gibi bir söküp, bin dikerken
Artık yararım yok sana gül değil dikenken
O hâlde sus bırak da tüm nefreti kusuyum
Ve sus bir nebze baksana gecenin pusuyum
Güneşin dik geldiği çöl kenarı bir damla suyum
Ben bütün geçmişimin dert deposuyum
Nakarat:
Ölüm gibi, karanlık nitekim hazan bu yol
Kalan da terkeden de kazanmıyor
Denedim, defalarca denedim amma denedim
Ve inan sensiz yaşanmıyor
Kalan da terkeden de başarmıyor
Bir zaman geçiyor ve gözler artık yaşarmıyor
Yokluğun garip, varlığın hazin sonum
Denedim, seninle de yaşanmıyor