Nakarat:

Bana bak, geriye dönsen de olur
O gün unutup, gelsen de olur
O gün seni ikiye bölsem de olur
O gün bırakıp ölsem de olur o gün

Çıkar artık hadi maskeni
Ölmek bana harbiden az gelir
Yerdeyim ben yıllardan beri
Kurşun yiyen asker gibi

Bölüm 1:

Genellikle yorar beni düşünmek seni
Okunmayan şiir ya da söylenmeyen şarkı gibi
Benim adım okyanusta kayıp bir gemi
Hem de pusulalar sadece gösterirken seni

Şimdi farklı rötarlarda ve de farklı denizlerdeyiz
Ve ben üstte gidiyorum, altta pirana dolu
Şimdi çabalarım sonucundan ulaştığım yerdeyim
Yani senden uzak farklı limana doğru

İyi de seni düşünmek; çölde kulaç atmak gibi
Okyanusta susamaktan farksız
Ne olduğunu bilmesem de gemide kocaman bir delik var
Batmak için seni fazlasıyla unutmak

Nakarat:

Bana bak, geriye dönsen de olur
O gün unutup, gelsen de olur
O gün seni ikiye bölsem de olur
O gün bırakıp ölsem de olur o gün

Çıkar artık hadi maskeni
Ölmek bana harbiden az gelir
Yerdeyim ben yıllardan beri
Kurşun yiyen asker gibi

Bölüm 2:

Şimdi hâlim; teli olmayan gitar
Yere sürtecek kadar, tekersiz bir araç
Ondan reenkarne olmak istemezsin bir daha
Hele bunun için yoksa birer amaç

Artık yer çekimi çekmiyorsa beni yere
Okyanusun içinde nefes almayı dene
Ve yukarıdaki bıyık işte, aşağıdaki sakal
Beni kaldırma kuvveti bile beni kaldırmıyorkene

Bu okyanusun içinde boğulmak gibi
Bu parasızlık içinde kovulmak gibi
Bu insandan uzaklaşıp bulutlara gidip
Hatırlamak için seni unutmamak gibi

Nakarat:

Bana bak, geriye dönsen de olur
O gün unutup, gelsen de olur
O gün seni ikiye bölsem de olur
O gün bırakıp ölsem de olur o gün

Çıkar artık hadi maskeni
Ölmek bana harbiden az gelir
Yerdeyim ben yıllardan beri
Kurşun yiyen asker gibi