Bölüm 1:
Gözümde adı yasal denen bir perde var açılmıyor ne fayda
Adalet adına takıldı bak bir çift pranga
Düşünme boşuna sonunda kırılacaksın anla
İfade suçsa güvenme yarına
Kelam hayatımın evveli sonrası
Doğruyu göstermez aynalar içimde başkası
Hadi ifade et, anlat ne varsa bildiğin
Hayatım kirletilmiş sayfa yazıp yazıp sildiğim
Dahası var kafamda darp edilmiş onca fikrim
İzahı olmayan idamların da yarası var
Komik masallar yasal diyorlar ufak oyunlar
Sonuçsa yerden göğe illegal
Sağlı sollu darbelerle sendeler yarınım
Konuşma sus denildi mahçup oldu insanlığım
Hâli hazırda var içimde bir umut
Öyle bir yarın düşündüm utanmış karanlığın
Kurallar hep fikirlere yön verdi yanlışa kaydık
Özgür ifade adına ne yollara saptık
Bataklık ortasında kalmış insanlarla biz
Kalabalık bir ülkeydik geçmişiyle karanlık
Nakarat:
Yol ayrımında kaldı insan düşünce körlüğü
Küçük bir ışıktık, karanlığın gömdüğü
Belki bir yok var belki de bir son
Bilmem ne der kader bekledik son sözü
Elimde kâğıttan yapılma beyaz bir kuş var
Uçur diyor umut kırılmasın bu kanatlar
Bir hayli yorgunuz uzak mesafeler
Hazırla kendini beklenen bir yarın var
Bölüm 2:
Bas bu rhymeların dibinde bir tortuyum
Ekselans canımı dişime taktım yazdıkça ben suçluyum
İnatla yürüdüm karanlığa doğru meşalem elimde
Hayatım bölük pörçük amma hislerim benimle
İkinci faz insan dürüstlüğün esnek boşluğu
Bu yaşamın bize verdiği düdükleme hoşluğu
Yarına çıkmaz ömrün fakat para hırsı tepende
Giyeceğin kefenin iç cebi lan acaba nerende?
Kalır mı sandın dünya içlerinde çokça mutluluk
Elinde bir silahla bana ateş eden küçük çocuk
Huzur ki vermeyen bir toplum içine bense sokulurum
Kol kola girdiğim yaşam uğruna soyunurum
Kepazelikten öteye geçmek ister insan ayrımı
Bir tarafta sadist bir tarafta kapitalist
Ortada büyüyen ergenler yazık ki anarşist
Yardım etmek isteyen azınlık bir tek idealist
Memlekette yazmak, okumak, düşünmek suç
Ucubelerle aynı yerde tıkalı kaldı şairim
Naçizane vatanı adına umuttu kendisi
Lakin ısrar edemem affet ellerim kelepçeli
Nakarat:
Yol ayrımında kaldı insan düşünce körlüğü
Küçük bir ışıktık, karanlığın gömdüğü
Belki bir yok var belki de bir son
Bilmem ne der kader bekledik son sözü
Elimde kâğıttan yapılma beyaz bir kuş var
Uçur diyor umut kırılmasın bu kanatlar
Bir hayli yorgunuz uzak mesafeler
Hazırla kendini beklenen bir yarın var