Hep benden önce kalkıp gitti zaman
Hep benden önce durdu dünya
Hep benden önce kalkıp gitti zaman
Hep benden önce durdu dünya
Hep bir kaygı taşı oldukça biz, tabağına dalan kaşık benim ve oldukça pis. Bugün dolsun cebin tamam kendini koltukta bil, birgün gelir bakmışsın kıçın yerde koltukta biz. İçime doldukça kin, sayfamı dolduracak. Birkaç milyar soluk aklını donduracak. Kendini zoru bulacaksın dinlediğin vakit rapi. Hiç kimsenin albümüne ödediğini haketmedin. Canıma tak etmesin yoksa boku çıkar. Konu müzikse bugün sadece Rap boku çıkan. Belinden silah değil ağzından lafı çıkart. Benimle yürüdüğün her yol dibe çıkar. Hadi vur kaç çoğunuz cesarete muhtaç. Köpekler alkışa doyarken sahnede, kurt aç. Sus – kaç müziğin gerçekten dertte. Başım gökteyken gözüm hala gerçekten yerde. Hep benden önce kalkıp gitti zaman. Hep benden önce durdu dünya. Hep benden önce kalkıp gitti zaman. Hep benden önce durdu dünya. Hırsım namluya geçen bir süngü. Müzik cebimde boşlukken sırtımda kürküm. Uğruna yanılırken yanıldığım sürgün rap. Hep bir ağızdan bağırdığım Türkü. Susmam! Kendime söz verdim çünkü. Ardından bihaber koşanı durdurmak mümkün. Aç gözün taş kesil bekle ve irkil. Sonunda senin de başına yıkılacak sirkin. Söylemiştim bir deniz yarattık ve geçti boyu. Hâlâ yazan benim silen sen, bitti oyun. Gitti doyup çoğu çocuk oyuncağı kalem Türkiye’de. Git sor! Kim kazandı şimdiye dek? Hey susma dediğini duydum, yediğini kus kalk susma dediğimi duydun! Peşimde kuyruk gözün, günlük sözün. İçimden güldüm size.. Deliğine uydum.
Hep benden önce kalkıp gitti zaman
Hep benden önce durdu dünya
Hep benden önce kalkıp gitti zaman
Hep benden önce durdu dünya