Bölüm 1: (İnfaz)
Bu şehrin ortasında kal unutma geçmişi
Kimisi zengin kimisi fakir kimisi insan kimisi iğrenç bir şey burda!
Biri tinerci biri dilenci biri de bencil
Bugün aynı sofrada ekmek paylaşmakta yaşlı ve genci
Bi’ gün huzur bi’ gün keder
Ümit veren hiç olmadı bana şimdi sarıl tüm iplere yüzün düşer (üzülmeyeceksin!)
Nedense bilmem savaşmakla günüm geçer
Hayat insanlar kadar değildir gönül çelen
Bir gün ölünce ben gözüm görmez bırak terk et
Bu şehir bi’ korku filmi bense kötü bi karakterde
Oynayan bi’ suçlu gibi bazen konuştu kimi
Bazen gülüp geçtim bazen peşimden koşturdu iti piçi
Peki ya söyle kimin için? Bu benim direnişim
Dünyam karanlık ve soğuktur hep ürperir için
Bu bazen kendim için herkes beklemekte yeni bir şey
Ve ben de kestim iletişim bak şimdi gözyaşlarını sil
Nakarat: (Funda Barıt)
Güneş doğmadan hava soğumadan gel en zor zamanda yine tut ellerimi
Ama zorlama soru sormadan çok geç olmadan gel gece boğmadan şehri
Hava soğumadan yine tut ellerimi
Ama zorlama soru sormadan çok geç olmadan gel gece boğmadan şehri
Bölüm 2: (Joker)
İnsan, doğar yaşar ölür
Nefes alamaz yüzü dağa taşa dönük
Niçin ağırlaşır gönül duymaz sağırlaşır günün birinde
Şırınga kolunda daha yaşın on üç
Hayat sahte bir çek verir der bununla yaşa
Tüm dertler bitecek sanarsın ama tutup aşağı
Çeker seni sorunlarının kapısını açar
Üstün başın paçavra sabrın dolup taşar
Zoru başar der herkes konuşur boşa
Yapar okul baş ağrısı kolum faça
Yolum sapa benim taşlı çamur paçam
Hayallerimin içine hep olur sıçan
Dediler başaramaz ve korkup kaçar
Kimse anlamaz başkasında olduğundan şans
Biz kaybettik yüzün mutluluk saçarken
Şimdi tüm hatalarını bul otuzla çarp!
Nakarat: (Funda Barıt)
Güneş doğmadan hava soğumadan gel en zor zamanda yine tut ellerimi
Ama zorlama soru sormadan çok geç olmadan gel gece boğmadan şehri
Hava soğumadan yine tut ellerimi
Ama zorlama soru sormadan çok geç olmadan gel gece boğmadan şehri