Bölüm 1:

Öfkene bakma, o “vur, yak, kır, yık, dök, dağıt, sök” der
Çevrene bakma, onlar “salla ve takma, keyfine bak” der
Sağa sola bakma, her kafadan ayrı ses çıkıyor, ayrı renkler
Yürü, geri bakma, geride kalanların hepsi eski şeyler

Silip atmalı onları derhal. Geçmiş eski şeyler
Silemesen de bırak orada kalsın boşver. Bitmiş eski şeyler
Silip atmalı onları derhal. Geçmiş eski şeyler
Silemesen de bırak orda kalsın boş ver. Boş ver eski şeyler

Öyle bir dalmışsın ki, çok derin. Yoksun ya buralarda
Okyanusun açığında yüzüyorsun sanki balıklarla
Duyguların hapiste, idare ediyorsun salıklarla
Mecburen savaşıyorsun kendin gibi yaratıklarla

Nakarat:

Bu tecrüben zoraki mecburen
Hakikaten ama zoraki mecburen

Bölüm 2:

Kırmızı ışığı geride bırakan yeşile ulaşır gereçerek o sarıdan
Limitini aşma, hızına ulaşanın yavaşlamasına baya zaman var. Ağırdan al o zaman
İsabet etti laf oturdu gediğine de dediğim “ha” dediğinde olmuyor istediğin
Yahut istediğim, istekleri bitmez isteksizin

Kalp atışım 115’inde BPM’in. DJ’im Tarkan, O başında deck’in
Sago hayalet orkidesi rapin. Sessizlik ürkütür bana müziğimi verin
Farkına var, çok dolu zihnin. Kalabalık curcuna yoksun kendin
Tüm çabalamaların ama başkası için. Hakikaten ama zoraki, mecburen

Nakarat:

Bu tecrüben zoraki mecburen
Hakikaten ama zoraki mecburen