Bölüm 1:
Sel almış gözlerimin ferini tam ortadayım
Kanımca sessizliğin yamaçlarından bu merak
Ankara’nın sisli sabahı gözlerin bumerang
Kaçırsam da senden sana dönerek susarak
Yol almış vicdanının puslu merceğinden
Sana bakmak aynı ölüm gibi farkı yok gerçeğinden
Ben aynı yerdeyim de tadım yok,
Eskisinden farklı tüneldeyim yine de şüphem yok geleceğinden
Sanki farklı gibiyiz şu günlerde di mi?
Bugün aynaya baktığında kendine sor kimim?
Bugün aşkı ölüm, ölümü aşk sanıyor kibir
Lakin aşkı derde, derdi bana satıyor kimi
Bugün istersen al be gözüm yoluna feda başımla
Sen sanıp da bağrıma bastığım taşım var
Hasret gidermek zor bir gözde yaşımla
Bir gün gün batımında geri dönersem hiç şaşırma
Nakarat:
Okuyabilmek gözlerinden aşkı
Mevsimlere sormak gibi bir ömrü, git başımdan
Tozlu bir mektup eski bir yıl başından
Şimdi sen tahmin et yokluğum kaç yaşında
Ağla biraz gözlerin tutuşsun
Bir yangın ol isterim külleri umutsuz
Birazcık sen hüzünlen, ses telim ağrıyor sus
Ben değilim kaderim uğursuz
Bölüm 2:
Aklımın tam ortasında kaldın
Sayamadığım kaç sözüne kandım
Yıllarca kendimi beş metrekareye saldım ve
Gücün varsa belimi yerden kaldır
Utanma utanma yine bir akşam ez beni
Nasılsa dönerim evime vazgeçilmez ezberim
Bu evde yoksan bile varsın gibi varsayarım
Üzülme yolunda bir tek ölüme pes derim
Şımart beni, kalbine doku
Sonuçta oynuyoruz günden güne yoku
Gözlerin sivriliği anımsatıyor oku
Beni bir kitap say ve sayfalarca oku
Yıllarca doldum zaten bardağı taşırma
Güneşe meydan okursun o sırma saçınla
Kendimi boş bir kentin hudutlarına gizliyorum
Bir gün günbatımında geri dönersem hiç şaşırma
Nakarat:
Okuyabilmek gözlerinden aşkı
Mevsimlere sormak gibi bir ömrü, git başımdan
Tozlu bir mektup eski bir yıl başından
Şimdi sen tahmin et yokluğum kaç yaşında
Ağla biraz gözlerin tutuşsun
Bir yangın ol isterim külleri umutsuz
Birazcık sen hüzünlen, ses telim ağrıyor sus
Ben değilim kaderim uğursuz